Boston naar Ellsworth

Vanmorgen vroeg opgestaan om te ontbijten met Carla, mijn oud klasgenootje en Albert mocht natuurlijk ook gewoon mee.

Carla zou om 8 uur bij het hotel zijn... maar door het drukke verkeer in Boston was ze iets later... maar dat vond ik niet erg.

We zouden gaan ontbijten bij een nieuw geopende Au Bon Petit (of zoiets).. sorry Carla ben de naam kwijt.

Toch maar gekozen voor de Subway (sorry Rien)... alleen was deze nog niet open.

Hierdoor maar bij een zaakje gaan eten die er tegenover zat.

Het eten besteld en maar gaan zitten.

Ze waren 1 broodje vergeten bij de bestelling dus kregen we een sort van pieper mee die afging als het broodje klaar was.

Albert keek een beetje raar op toen de pieper afging en begon te knipperen.

Zijn broodje gehaald en maar lekker ontbijten met ons 3-en.

Na het eten afscheid genomen van Carla want die moest werken en wij moesten nog een lange weg rijden.

Naar het hotel gelopen en de koffers weer ingepakt.

Heel voorzichtig de bekers van Cheers, die we van Carla en Peter hebben gehad ingepakt in de tas.

Naar beneden gegaan en uitgechecked.

Zo nu met de tassen een stukje lopen naar de parkeergarage.

Even betalen (schrokken ons wild van het bedrag) en door naar de auto.

Nu maar onderweg naar Ellsworth, 2 staten verderop.

Interstate 95 op en gaan met de Honda Accord.... soms iets harder gereden dan toegestaan... maar werden zelfs ingehaald door grote trucks.

We wilden via de highway 1 rijden maar daar kwamen we steeds niet op.

Na een tijdje redden we de staat New Hampshire in.

Gestopt bij de Visitor Information Centre (zeg maar een VVV).

Hier gelijk maar gevraagd hoe we op de Highway 1 konden komen.

Helaas moesten we hiervoor eerst nog een stuk op de I95 blijven rijden.

Op een gegeven moment gingen we al de staat Maine in... dus maar weer naar de Visitor Information Centre.

Gelukkig bleek de Highway 1 maar een klein stukje verderop te zijn.

Na weer ingestapt te zijn en weggereden zagen we al snel de afrit die we moesten nemen.

In de tussentijd (het was toen al tegen 1 uur) hadden we alle 2 toch best weer wat trek gekregen.

Gestopt bij weer een V.I.C. en gevraagd waar we wat konden eten.

De dame achter de balie verwees ons door naar een goed restaurant met home made cooking.

Deze snel gevonden en heerlijk gegeten.

En duur was het absoluut niet... zeker niet voor de kwaliteit van het eten.

Bij het afrekenen maar een leuk berichtje op de bon geschreven.

De serveerster stond even raar te kijken en zei "Oww how sweet" en kwam naar onze tafel gelopen.

Dit was ze waarschijnlijk niet gewend.. maar als iets goed is dan mag je dat best vertellen.

Ze liet het ook aan 1 van de andere dames van de bediening lezen en ook die kwam even een praatje met ons maken.

Toch leuk dat ze het ook zo opvatten en ze hadden het nog nooit eerder gehad.

Toch maar weer in de auto gestapt en verder gereden via de Highway 1.

De tomtom zei steeds.. na zoveel mijl neem links de oprit/

Even hard kuchen en gewoon stug doorrijden... ik ga niet terug naar de Interstate.

Gewoon hardnekkig negeren wat ze steeds zei.

Uiteindelijk tegen 19 uur bij het hotel aangekomen (hadden wat wegwerkzaamheden onderweg).

Ingechecked en lekker naar de kamer gegaan om ons even op te frissen na de lange reis.

De tank is inmiddels half leeg en dan op een afstand van ongeveer 450 kilometer.

Even vast wat broodje en drinken gehaald voor onze rit morgen door Acadia Natiol Park.

Hiervan volgt dus later het verhaal (ach ja als je er nog niet bent geweest kan je er ook nog niks over schrijven).

Gaan nu even lekker aan de wandel en op tijd slapen.

Tot het volgende spannende verhaal.

Groetjes uit het frisse en natte Ellsworth, Maine.